deBezieling.nl

Het alledaagse leven is lang niet altijd groots en meeslepend, zo ondervindt Annemarie Scheerboom. Toch hebben we allen, als kinderen van God, een taak te vervullen, hoe klein en onbeduidend die ook mag lijken. Meer dan ons best doen, kunnen we niet, “maar als we ons leven in Jezus’ handen leggen, kunnen we er wel het beste van maken.”

Met frisse tegenzin gaat Annemarie Scheerboom aan het werk om de meest verwaarloosde ruimte van het huis eindelijk eens een schoonmaakbeurt te geven. Maar gaande weg krijgt ze er schik in en openbaren de vervuilde tegeltjes van de badkamer haar een belangrijke levensles.

Na haar zwangerschapsverlof neemt Annemarie van Diepen-Scheerboom haar vierwekelijkse column weer op. Vanaf vandaag maakt ze de Bezielinglezer weer deelgenoot van haar jong-volwassen leven met man en kinderen. Met een vleugje nostalgie soms naar toen het leven nog simpel was. Maar ook: “als ik mijn Maria-bril opzet, zie ik dat er ruimte is om te spelen.”

We hebben steeds meer de neiging om bij belangrijke levensbeslissingen in twijfel te blijven hangen, zegt Annemarie Scheerboom. Dat komt omdat we menen alles zelfstandig te moeten wikken en wegen. Wie zich laat inspireren door een beproefde traditie blijft minder makkelijk hangen in twijfel en durft makkelijker te kiezen.

Een vluchtig gesprek in de trein riep bij Annemarie Scheerboom een aantal diepgaande morele vragen op. Hoe kijken we in onze tijd aan tegen kinderen krijgen? Of moet je zeggen ‘kinderen maken’. Zit daaronder niet een onmacht om te erkennen dat we het leven niet geheel in eigen hand hebben?